اولین نمونه های کارت ویزیت در قرن 15 در چین ظاهر شد. اینها اساساً کارت های کوچکی بودند که مردم با خود حمل می کردند و به واسطه آن، خود را توصیف می کردند. اینکه چقدر عالی، جالب و مهم هستند. اگر فردی می خواست با شخص دیگری ملاقات کند، کارت ویزیت را به عنوان درخواست ملاقات ارسال می کرد. مردم همچنین هنگام بازدید از «موسسات نخبگان» از آنها استفاده میکردند تا قبل از دعوت به آن، اعتبار خود را ثابت کنند.
آنها به اندازه یک ورق بازی امروزی بودند و به صورت حکاکی، نقش برجسته و اغلب شامل عناصر طلا تولید و عرضه می شدند. جالب است بدانید که آداب بسیار خاصی در مورد استفاده از این کارت ها وجود داشت و از آنها برای همه نوع تعاملات اجتماعی - از معاملات تجاری گرفته تا قرار ملاقات - استفاده می شد.
کارت های تجاری
در قرن هفدهم در انگلستان، کارت های ویزیت اولین بار به عنوان کارت های تجاری ایجاد شدند. از آنها به عنوان تبلیغات و نقشه استفاده می شد زیرا در آن زمان هیچ سیستم رسمی شماره گذاری خیابان در لندن وجود نداشت. در حقیقت بر روی یک طرف اطلاعات تبلیغاتی در مورد تجارت حک می شد و طرف دیگر نقشه ای از محل کسب و کار را نشان می داد تا مشتریان بتوانند کسب و کار را پیدا کنند.
کارت ویزیت، قدرتمندترین ابزار تبلبغات
در دهه 1870، محبوبیت کارت تجاری، آن را به یکی از گسترده ترین فرمت های تبلیغاتی تبدیل کرده بود - تبلیغ همه چیز از شیر بچه گرفته تا پیانو و داروهای ثبت اختراع. آن ها در دفاتر، فروشگاه های عمومی، هتل ها، ایستگاه های راه آهن و رستوران ها نمایش داده میشدند و فروشندگان به صاحبان فروشگاه ها در تنظیم آگهی های پیشخوان فروشگاه ها و ویترین ها با استفاده از کارتهای تجاری و همچنین کارتهای نمایشی با فرمت بزرگ تر کمک میکردند. پیشرفت های کرومو لیتوگرافی در آن زمان، چنین خلاقیت های رنگارنگی را ممکن کرد که مردم حتی از آن ها به عنوان تزئین خانه استفاده میکردند.
همزمان با انقلاب صنعتی قرن های 18 و 19، خطوط بین تعامل اجتماعی و تجاری نیز به طور چشمگیری افزایش یافت. مردم به راهی نیاز داشتند که هم خود و هم مشاغل شان را معرفی کنند. این منجر به کارت ویزیت گردید.
آیا تا به حال فکر کرده اید که کارت ویزیت از کجا آمده است؟
باور کنید یا نه، کارت ویزیت به هیچ وجه در عرصه تجارت ایجاد نگردید. بیشتر مورخان معتقدند که این کارت ها در قرن پانزدهم، توسط اشراف و سلطنت برای اعلام ورود خود به میزبان، مورد استفاده قرار می گرفت.
کارت های تلفن در اوایل دهه 1600 در جامعه اروپایی جایگاهی مشابه داشت. در واقع، آنها به قدری رایج شدند که اکثر خانه های مرفه دارای ظروف مخصوص برای قرار دادن کارت تلفن بودند. مدت زیادی از معرفی کارت های تلفن نگذشته بود که کارت ها توسط مشاغل نیز مورد استفاده قرار گرفتند. این کارت ها که کارتهای تجاری نامیده میشوند، مشابه کارتهای بازرگانی مدرن بودند. آنها شامل اطلاعاتی در مورد صنعتگر، مغازه او و محل آن بودند. با این حال، از آنجایی که برای سال های متمادی خیابان ها نامی نداشتند، پشت کارتهای تجاری اغلب حاوی مسیرهای نوشته شده یا نقشه های فروشگاهی بود که آنها تبلیغ میکردند!
برخی از این کارتهای تجاری با دست نوشته میشدند، اما با گذشت زمان، طرح های چاپی بیشتر و دقیقتر میشدند. مانند امروز، یک کارت بازرگانی با کیفیت بالا هم به عنوان یک قطعه تبلیغاتی و هم راهی برای برجسته کردن کیفیت محصولات یک بازرگان استفاده می شد. برای متمایز کردن کارت های تجاری از تصاویر چاپ تخت استادانه استفاده شد. پس از اختراع سنگ نگاری، چاپگر ها از آن برای افزودن رنگ به کارت های ویزیت استفاده کردند.
برای
در حالی که قبلاً آداب زیادی در رابطه با کارت های تلفن و کارت های تجاری وجود داشت، این قوانین تا حد زیادی کنار گذاشته شده است. با این حال، برخی از فرهنگ ها وجود دارد که در آنها آداب کارت ویزیت زنده و جاری است. به ویژه ژاپن قوانین بسیار روشنی در مورد آداب کارت ویزیت دارد و استفاده از آداب معاشرت مناسب بخش مهمی از تجارت بین المللی است.
در حالی که کارتهای ویزیت از زمان پیدایش آنها تا حدودی تغییر کردهاند، اما همچنان بخش مهمی از نحوه تعامل حرفهایهای تجاری با یکدیگر هستند.
کارتهای ویزیت به طور سنتی راه اصلی است که صاحبان حرفه ها و مشاغل، اطلاعات تماس خود را به سایر افراد تجاری و مشتریان ارائه میکنند. حتی در عصر دیجیتال کارت های ویزیت در حال رونق است و در کشورهایی مانند چین و ژاپن، مبادله کارت های ویزیت تقریباً یک مراسم است. کارت های ویزیت متداول ترین شیوه برای انتقال اطلاعات در مورد اینکه شما چه هستید و چه کار می کنید ارائه می دهد و آنها را به یکی از موثرترین ابزارهای بازاریابی مستقیم تبدیل می کند. آماده بودن کارت ویزیت خود برای ارائه به دیگران در صورت نیاز، نشان دهنده سطح بالاتری از حرفه ای بودن است.
فرمت استاندارد کارت ویزیت
کارت های ویزیت استاندارد؛ مستطیل های با طراحی خلاقانه هستند که معمولا با استفاده از مواد مختلفی مانند چوب، پلاستیک، فلز و پارچه تولید و عرضه می شوند. بر روی کارت ویزیت ،عموما موارد زیر قید می شود.
لوگو و نام کسب و کار
شعار یا نشانی از خدمات یا محصولات ارائه شده توسط کسب و کار
آدرس کسب و کار، شماره تلفن(ها)، شماره فکس (در صورت وجود) و آدرس(های) ایمیل معمولاً در پایین سمت چپ یا راست قرار دارند.
آدرس وب سایت (اگر کسب و کار عمدتا تحت وب است، باید برجسته باشد).
نکته: پشت کارت های ویزیت معمولاً (اما نه همیشه) خالی است. به عنوان مثال، اگر برای کاری به خارج از کشور سفر می کنید، تمرین خوبی است که یک طرف کارت ویزیت خود را به زبان مناسب کشوری که بازدید می کنید ترجمه کنید. (زمانی که چنین کارت ویزیت هایی را ارائه می کنید، باید کارت را به گیرنده ارائه دهید تا زبان گیرنده رو به بالا باشد.)
کارت ها را می توان در مکان های مختلف مانند مراکز خرید، تابلو اعلانات عمومی، دستگاه های خود پرداز و سایر مکان هایی که مردم در آنجا تجمع می کنند، گذاشت. همچنین میتوانید از کسب و کارهای محلی بپرسید که آیا میتوانیدتعدادی از کارت ها را روی پیشخوان بگذارید.
نتیجه گیری
امروزه کارت ویزیت هنوز به عنوان تبلیغات و همچنین راهی مناسب برای ارائه اطلاعات تماس کسب و کار استفاده می شود. به عنوان مثال، کارت ویزیت حتی می تواند به عنوان بروشور نیز تبدیل شود.